“ İnsanlığa rehber olan âlemde büyükler
Milletleri ruhuyla asırlarca sürükler”
Ali Ulvi KURUCU
Azim ol, gir gönlümüze ey düşman-ı yeis!
Dağılsın menhus fikir, hayat bulsun tekrar his.
Yetişsin senle artık hakkı yazan kalemler.
Yaşam bulsun ideal, yıkılsın çok sanemler.
Elinde burhan vardı, söyledin ayet ayet.
Kur’an hafızıydın sen, dediğin haktı gayet.
Vatana sahip çıktın, haykırdın gür sâdanla.
‘Irkıma yok izmihlal’ dedin özgür nidanla.
Dalgalandırdın ufku, adım adım yükseldin.
Sen hürriyet adına yetişmiş bir yürektin.
Sırtın Allah’a verip kaldırırken başını,
Göklere dinlettirdin o İstiklal Marşı’nı.
Ey bu vatan için kalemle savaşan er!
Sana hayrandı millet, sana hayrandı beşer.
Melekler alkışlarken vatana hizmetini
Sen Allah’a verdin var olan himmetini.
Sahibi sendin, hak bu, kan içinde yatanın.
Sendin yıkılmaz bendi bu mübarek vatanın.
Tekerrür etsen keşke kan kırmızı bayrakta.
İstikbal seni bekler İslamî bir afakta.
Çare senle olmakta, açılacak istikbal.
Söz! Senin arkandayız… Parlasın artık hilal!
Emanetin millettir bu bize candan yakın
İşte sancağın burda işte kanlı bayrağın.
Ne olur çatma kaşın, Asımların geliyor.
‘Çiğnetmez’ demiştin ya! Namusu çiğnetmiyor.
Cephedeki Asımlar şimdi birer yıldızlar.
Dillerinde marşın bak ellerinde Kur’an var.
Evet, Mehmet Akif’im hak ettiğin gün işte.
İşte hafız kalemler seni yazıyor işte.
Tüm millet bir oluyor, seni okuyor elbet.
Bize kurtuluş olur, sana cennet müebbet.
Doğ yine içimize ey düşman-ı esaret!
İstiklale kem gözle bakanı artık kahret!
Sıkılmadan yurdunu çiğneten o alçaklar,
Yayamasın zulmeti çelik zırhlı afaklar.
Dur etsin önünde, hepsi tek tek eğilsin.
Bir hakikatsin sen, asla hayal değilsin.
Ey şair-i hakikat! Seni kimler mi bekler?
Süleymaniyeler ve Fatihler seni bekler.
Bir Seyfi Baba bir Köse İmam seni bekler.
Bir Kocakarı bir Haklı Ressam seni bekler.
Yemişçi İhtiyar, Ferideler seni bekler.
Selmalar, Dirvaslar, Cemileler seni bekler.
Bir Çanakkale, bir nesl-i cedid seni bekler.
Bütün bir vatan, bir nesl-i said seni bekler…
Mehmet TÜRK
