Lisede bir arkadaşım vardı, halk evlerine gider gelir "qanqa siz de gelin çok acayip ortam var" falan derdi, sonra öğrendim ki özel üniversiteye gitmiş...
Üniversitede bi arkadaşım vardı bodrum katında toplanırlar, tezekten bomba nasıl yapılır onu öğrenmeye çalışırdı, kimyager olacaktı, evlenmiş iki çocuğu var, geçen Facebook'ta yaptığı karnıyarığı paylaşmış üstüne de "kapitalist düzende patlıcan almak zorlaştı" yazmıştı. Komünizm ile ilişkisi maslahat güzarı seviyesine inmişti, bir de ben vurmayım dedim.
İş yerinde bir arkadaşım vardı. Bunu tüm eylemlere çağırırlar pankart taşıtırlardı. Bu da pankart taşıdığı için sosyalist devrime bir adım kaldı falan zanneder "göreceksiniz ooolum bu emperyalist düzeni biz yıkacağız" derdi. Geçen öğrendim ki Amerika'ya taşınmış, bu ülkede yaşanmaz diye...
Bunların kahir ekseriyeti böyledir. "Rüzgar kapitalisttir ezer geçer, ama yağmur komünisttir eşit yağar" gibi aforizma soslu slogan atarak yaşarlar. Buldukları her slogan onları motive eder. Slogan bitince dükkanı kapatıp giderler.
Bizim mahallede de var böyle tipler. Sabah kalkıyor akşama kadar slogan yazıyor. Akşam başka bir olay oluyor, yine slogan ile güne başlıyor.
Geçen sene Ekim ayıydı sanırım Amerika kasırgası olunca "çok şükür Allah intikamımızı alıyor gebersin p*çler yazanlar" vardı. Bende "bunun ahlaksızlık olduğunu masum insanlar için bela istemenin Müslüman insana yakışmayacağını" söyleyince beni FETÖ'cü olmak ile suçlamışlardı. "Vaaay demek hocan orada diye endişelisin ha" diyen tipler vardı. Şimdi aynı hesaplar Yunanistan için dua falan ediyor, "yapmayın arkadaşlar" diyorlar.
"Başkalarının kutsalına küfür etmeyin dinimiz buna izin vermez böyle dava savunulmaz" dediğim adamlar şimdi Safiye İnci üzerinden duyar kasıp "çok ayıp etti" demeye başlamış. Aynı adamların "Zübeyde'nin kerhane mahsulü" gibi paylaşımlarını görmüştüm.
Bir işe yaradığımızı görmek benim adıma sevindirici ama genel manada baktığımız zaman korkutucu gerçekten.
Sloganlar ancak tribünlerde işe yarar. Ve maç bitince amigoları kimse hatırlamaz.
Bu arkadaşların bunu artık anlaması lazım...
Üniversitede bi arkadaşım vardı bodrum katında toplanırlar, tezekten bomba nasıl yapılır onu öğrenmeye çalışırdı, kimyager olacaktı, evlenmiş iki çocuğu var, geçen Facebook'ta yaptığı karnıyarığı paylaşmış üstüne de "kapitalist düzende patlıcan almak zorlaştı" yazmıştı. Komünizm ile ilişkisi maslahat güzarı seviyesine inmişti, bir de ben vurmayım dedim.
İş yerinde bir arkadaşım vardı. Bunu tüm eylemlere çağırırlar pankart taşıtırlardı. Bu da pankart taşıdığı için sosyalist devrime bir adım kaldı falan zanneder "göreceksiniz ooolum bu emperyalist düzeni biz yıkacağız" derdi. Geçen öğrendim ki Amerika'ya taşınmış, bu ülkede yaşanmaz diye...
Bunların kahir ekseriyeti böyledir. "Rüzgar kapitalisttir ezer geçer, ama yağmur komünisttir eşit yağar" gibi aforizma soslu slogan atarak yaşarlar. Buldukları her slogan onları motive eder. Slogan bitince dükkanı kapatıp giderler.
Bizim mahallede de var böyle tipler. Sabah kalkıyor akşama kadar slogan yazıyor. Akşam başka bir olay oluyor, yine slogan ile güne başlıyor.
Geçen sene Ekim ayıydı sanırım Amerika kasırgası olunca "çok şükür Allah intikamımızı alıyor gebersin p*çler yazanlar" vardı. Bende "bunun ahlaksızlık olduğunu masum insanlar için bela istemenin Müslüman insana yakışmayacağını" söyleyince beni FETÖ'cü olmak ile suçlamışlardı. "Vaaay demek hocan orada diye endişelisin ha" diyen tipler vardı. Şimdi aynı hesaplar Yunanistan için dua falan ediyor, "yapmayın arkadaşlar" diyorlar.
"Başkalarının kutsalına küfür etmeyin dinimiz buna izin vermez böyle dava savunulmaz" dediğim adamlar şimdi Safiye İnci üzerinden duyar kasıp "çok ayıp etti" demeye başlamış. Aynı adamların "Zübeyde'nin kerhane mahsulü" gibi paylaşımlarını görmüştüm.
Bir işe yaradığımızı görmek benim adıma sevindirici ama genel manada baktığımız zaman korkutucu gerçekten.
Sloganlar ancak tribünlerde işe yarar. Ve maç bitince amigoları kimse hatırlamaz.
Bu arkadaşların bunu artık anlaması lazım...
