"Neden Ateist/Deist oldunuz?" sorusuna bir sosyal medya sitesinde ateistler ve deistler cevap vermiş;
"Araplar çok pis o yüzden"
"Detone imamların okuduğu ezan yüzünden"
"Her yıl binlerce hayvan katlediliyor"
"Allah'a kıl oluyorum abi"
Ya küçükken bir hocadan dayak yemiş ya çevresinde dini temsil ettiğini iddia edenlerin çoğu arıza çıkmış bu tiplerin.
Sundukları argümanlar o kadar komik ki daha neye inanmadıklarını bilmiyorlar.
Ben nasıl ilk "ben deist oldum qanqa" levelına geldim hatırlamıyorum, ama bi yerden sonra "Bu din denen şey çok saçma kızım ya" diye başlayan hiç bir cümlemin içini dolduramadığımı fark ettim.
"Saçma ama neden saçma?" sorusunu ne zaman kendime sorsam bir kaç ateist sitede gördüğüm caps dışında aklıma hiç bişey gelmedi.
Mesleğim nedeniyle dinler tarihi okumam gereken bir dönem Tevrat, İncil ve mübarek Kuran ile arkadaşlığımız başladı.
Nüzul sebepleri, Tevratın değişen yerleri, incili yazan azizler derken kafam yine o kadar karışmıştı ki kendimi bir kuyuda ağzı yüzü bağlı çırpınırken buldum.
Gerçekten varoluşsal bunalım yaşıyordum. Nietsche görse oturur benimle ağlar sartre su falan doldurur "ya kusura bakma seninde aklını karıştırdık ama" falan derdi.
Yataktan çıkmıyor kimseyle konuşmuyor gece gündüz bu mevzularda kafa yoruyordum. Ancak idrakim hiç yetmedi.
Artık hayatın çok boş geldiği bir dönemde Mehmet Pişkin gibi bir video ile bu dünyadan gitmeyi bile düşündüm. Öyle bir dönemde beni çok tanınan üniversite ortamında birinin yanına götürdüler. Bana sunduğu reçete "Felak nas oku geçer vesvesedir o" oldu.
Bir şekilde o kuyudan Rabbimin inayeti ile çıktım.
Ama çıkamayanlar var. Düştüğü yerin kuyu olduğunu fark etmeyenler var bide onları dışlayan müslümanlar var.
Dinini "inanmıyorsan da saygı duyacaksın oç" diye anlatan Müslümanların olduğu yerde sanki ateist/deistlerimiz çok mu farklı?
Dine ve dini değerlere saldırarak varlığını sürdürmek dışında hiçbir meziyeti bulunmayan, arguman üretmeyen, seviyeli eleştiride bulunamayan, küfretmeden, safsata yapmadan, tutarsızlığın ve mantıksızlığın dibine vurmadan münazarayı sürdüremeyen varlığa “türk ateisti” denir.
“Aişe, 9 yaş, Zeyd, Ahzab Suresi, 9 yaş, Aişe. Zeyd, Ahzab, hatta bir daha 9 yaş, Bir daha Aişe...”
"Araplar çok pis o yüzden"
"Detone imamların okuduğu ezan yüzünden"
"Her yıl binlerce hayvan katlediliyor"
"Allah'a kıl oluyorum abi"
Ya küçükken bir hocadan dayak yemiş ya çevresinde dini temsil ettiğini iddia edenlerin çoğu arıza çıkmış bu tiplerin.
Sundukları argümanlar o kadar komik ki daha neye inanmadıklarını bilmiyorlar.
Ben nasıl ilk "ben deist oldum qanqa" levelına geldim hatırlamıyorum, ama bi yerden sonra "Bu din denen şey çok saçma kızım ya" diye başlayan hiç bir cümlemin içini dolduramadığımı fark ettim.
"Saçma ama neden saçma?" sorusunu ne zaman kendime sorsam bir kaç ateist sitede gördüğüm caps dışında aklıma hiç bişey gelmedi.
Mesleğim nedeniyle dinler tarihi okumam gereken bir dönem Tevrat, İncil ve mübarek Kuran ile arkadaşlığımız başladı.
Nüzul sebepleri, Tevratın değişen yerleri, incili yazan azizler derken kafam yine o kadar karışmıştı ki kendimi bir kuyuda ağzı yüzü bağlı çırpınırken buldum.
Gerçekten varoluşsal bunalım yaşıyordum. Nietsche görse oturur benimle ağlar sartre su falan doldurur "ya kusura bakma seninde aklını karıştırdık ama" falan derdi.
Yataktan çıkmıyor kimseyle konuşmuyor gece gündüz bu mevzularda kafa yoruyordum. Ancak idrakim hiç yetmedi.
Artık hayatın çok boş geldiği bir dönemde Mehmet Pişkin gibi bir video ile bu dünyadan gitmeyi bile düşündüm. Öyle bir dönemde beni çok tanınan üniversite ortamında birinin yanına götürdüler. Bana sunduğu reçete "Felak nas oku geçer vesvesedir o" oldu.
Bir şekilde o kuyudan Rabbimin inayeti ile çıktım.
Ama çıkamayanlar var. Düştüğü yerin kuyu olduğunu fark etmeyenler var bide onları dışlayan müslümanlar var.
Dinini "inanmıyorsan da saygı duyacaksın oç" diye anlatan Müslümanların olduğu yerde sanki ateist/deistlerimiz çok mu farklı?
Dine ve dini değerlere saldırarak varlığını sürdürmek dışında hiçbir meziyeti bulunmayan, arguman üretmeyen, seviyeli eleştiride bulunamayan, küfretmeden, safsata yapmadan, tutarsızlığın ve mantıksızlığın dibine vurmadan münazarayı sürdüremeyen varlığa “türk ateisti” denir.
“Aişe, 9 yaş, Zeyd, Ahzab Suresi, 9 yaş, Aişe. Zeyd, Ahzab, hatta bir daha 9 yaş, Bir daha Aişe...”
ee, başka?
15 asırlık bir dine getirilen itirazların bu kadar kısır olması, bence o dinin hak oluşunun bariz işaretidir diyip iman etmek varken meyi kasıyoruz zaten.
15 asırlık bir dine getirilen itirazların bu kadar kısır olması, bence o dinin hak oluşunun bariz işaretidir diyip iman etmek varken meyi kasıyoruz zaten.